für mama

langsam abr gwiiß siat ma mrs a, wia lang i scho da schtand muusallei am schtraaßarand, bi ra alta akazie ommanand. miin sitz us blau wiiß gschtraiftm schtoff laad scho fäädra, fransed dött ond da us, miine holzbei send eigetle no guat benand, abr miine roschtiga schruuffa am scharniir, zom mi uuf- ond zuaklappa, dia händ scho lang nömma dia schpannig, wo sch ka händ, wo n i no bluatjong ond niglnaglnüü vorm niglnaglnüüa hüüsle mit dem niglnaglnüüa fänschtr gsee bi. jetz hed ma mi scho dia lengscht ziit nömma bruucha wella, abgschtelld hed ma mi, nämma a da schtraaß im nirgendwo z griichaland. daag ond nacht knattered d mopeds, ruusched d auto ond söttig große, gruusig luute, schtiichige laschtwääga dür, wo n i jedsmal dia grööscht müa haa, dass i vom luftschtooß ned mit eim klepf omfall ond da rescht vo miinera länkwiiliga ziit i da bruatshitz dött flakk schtatt schtand ond dänn keis gfäärt, nei, grad gar nüüd me see ka vo dött donna.

uf eismal sia n i keis knattrigs moped, keis auto, kein fürchtiga laschtwaaga koo. abr ganz düütle zwei reedr mit mords pakktäscha hendrthalb druuf. an großa maa ufm rad, dä im takt allig nechr konnt ond drzua khöörig schnuufet. wo n r uf miina höhe isch, luaget r mi aa, hört uuf tappa, schtigt ab, lained schis schwere rad a dia große duuchlgrüane akazie hendr mir ond konnt dia paar schritt omma. hoofele hokkt r uf mi druuf. uuuuh. puh. des – gaid – grad – no. i ha doch scho viiil z lang nömma güabt! grad schö is. dä maa hokket uf mr druuf, knabbred an a paar kürbiskern ommanand, ond i heb n guat – wer hett des daicht? i ned! ganz schtolz bin i uf mi sälb.

guat gaid s önsch so mitanand!
ond dänn würd s mr viil z weile wiidr liicht. was isch dänn jetz? uufgschtanda ischd r, ond i hör, wia nr said: „Komm, weile, wiible, luag! i ha an schtual für di! hokk di hee! kasch di wondrbar uusruaba!“ aha! siis wiib ischd aakoo, au mim rad. er nemmt s era ab, füürt s zom bomm ond schi hokket sche vrschwitzt uf mi druuf. „Des isch an sörvis!“, saitsch ganz zfriida. „mai, isch des gmüatle!“ ond frait sche. die zwee schwätzed mitanand, ruabd sche as wiile uus ond mache dänn uus, dasch jetz wiitr wänd. s gwicht uf mir gaid wäkk ond mir fürcht s fascht vorm pfüadi sääga.

abr was passiirt? uf eimal märk i wia dr maa mi uuflüpft ond hoofele zsäämaklappt! miine alta, roschtiga scharniir quiitsched ond krached. sapperlott, au! heieiei! was tuat r dänn? dr maa schpannt mi mit am radgommi z oberschddruuf uf schiin großa scheppsa pakk, schtiigt omschtändle uf s rad ond tappt i schiiine göölta trättar. dr luft schtraift mr om miine alta holzbei, miine blauwiißa fransa flattared ganz närsch, as romplet ond rasslet ond wagglet. juchhee!
önsche reis gaid los. wuchalang bin i drbii. nüüd mee gaid oone mi: bi jedr pause schnallt r mi aacha, klappt mi uuf ond lad schis liabe wiible ee zom uf mir hökkla.
so a fraid!

Eliane Fritz, Mittelberg

Kleinwalsertaler Mundart von Eliane Fritz aus der WH 90